Oké dit is deels mijn schuld omdat ik een boek lees over bruiloften en ik helemaal niets met bruiloften heb. De aromantische en aseksuele spectrum representatie in het boek is heel goed en heel herkenbaar. Jammer genoeg houden daar de positieve punten ook wel op. 
Het eerste wat opvalt is de eigenaardige schrijfstijl van dit boek. De hoofdpersoon is redacteur en heeft het steeds over de kracht van taal en hoe zinnen goed moeten lopen. Maar ondertussen bevat het boek zinnen als deze 'Op uitnodiging van ... ging ze heel voorzichtig zitten, maar haar billen en rug begonnen gelijk te jubelen dat ze hier voorlopig niet weggingen'. Zeg dan 'maar de stoel zat zo lekkker dat ze niet snel weer op wilde staan'. De originele zin loopt niet, het slaat nergens op en het leest ook niet lekker. 
In het boek wordt heel erg veel met elkaar gepraat maar de dialogen voelen niet natuurlijk. Ze hebben het steeds over 'de liefde' maar niemand heeft echt diepe inzichten. Daarnaast 'kaatsen' mensen  'scherpe' opmerkingen terug. Maar de inhoud van die argumenten en opmerkingen vallen heel erg mee. 
Na het lezen van het boek vraag ik me echt af of de hoofdpersonen wel vrienden zijn. Linde laat volledig over zich heen lopen en iedereen in haar leven maakt misbruik van haar zachtaardigheid. Van Veerle ben ik niet zo onder de indruk.

Watvoor vriendin schuift het plannen van haar volledige bruiloft op een vriendin af. Die dan weken lang met niets anders bezig is en gaat dan ook nog moeilijk zitten doen over wat er geregeld is.

Thom was

een arrogante kwal die alles beter lijkt te weten en

loopt volledig over Linde heen en luistert niet naar wat ze zegt. Femmi leek wel leuk en interessant 

maar Linde en Femmi brengen minimaal tijd met elkaar door en als ze dat wel doen dan hebben ze het 75% van de tijd over de bruiloft

 
Bovendien lijken de relaties van de andere personages veel meer diepgang te hebben dan die van de hoofdpersoon.