Scan barcode
A review by odettebrethouwer
Het grote niet te vermijden verhalenboek by Wim Bos, Beatrijs Oerlemans, Tjibbe Veldkamp, Jowi Schmitz, Inge Besaris, Eva Moraal, Marlies Verhelst, Maranke Rinck, Carolien Ceton, Anna van Praag, Mathilde Stein, Ruth Erica, Marloes Morshuis, Saskia de Jong, Pieter Koolwijk, Ellen van Velzen, Joan de Ruijter, Marco Kunst, Annemarie van der Eem, Esther Sprikkelman, Garcia Lebbink, Arienne Bolt, Jan Terlouw, Cees van den Berg, Annejan Mieras, Mireille Geus, Ilse Bos, Joyce Pool, Anke Kranendonk, Jolien Janzing, Emke Rientsma, Peter-Paul Rauwerda
Did not finish book. Stopped at 24%.
Toen dit boek werd aangekondigd, had ik problemen met de insteek van de uitgeverij. Ik snap dat je baalt dat het Kinderboekenweekgeschenk voor het eerst niet door een Nederlandse auteur wordt geschreven, maar dat je niet blij kan zijn met
a) hoe uniek het is dat de schrijvers van de Waanzinnige boomhut voor het Nederlandse Kinderboekenweekgeschenk schrijven
b) hoe blij de kinderen gaan zijn met het geschenk
.... Ik heb daar een mening over, laat ik het zo verwoorden.
De haast passief-agressieve toon in het wervingstekstje voor dit boek stuitte me dus tegen de borst, hoe enthousiast ik normaal gesproken ook van een verhalenbundel wordt.
En toen kreeg ik een leesexemplaar, net als iedere boekhandel in Nederland. Ik twijfelde even, maar ik besloot toch te gaan lezen. Ik wilde het boek graag beoordelen en eventueel verkopen op inhoud, niet op marketing. Omdat ik met een leesexemplaar in mijn handen stond, werd ik geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen ten opzichte van dit boek, dat vond ik interessant.
En ik probeerde het oprecht. Ik heb 80 blz gelezen, dat is ergens in het 8ste verhaal. En ik vind er tot nu toe nog niets aan. Ja, het is lekker divers geschreven, verschillende stijlen en onderwerpen, dat leest lekker weg in principe. Maar ik vind de verhalen niet goed. Personages komen niet tot leven, de verhaallijnen komen niet lekker uit de verf... Nee, ik verkoop liever Niet storen!, om meerdere redenen.
a) hoe uniek het is dat de schrijvers van de Waanzinnige boomhut voor het Nederlandse Kinderboekenweekgeschenk schrijven
b) hoe blij de kinderen gaan zijn met het geschenk
.... Ik heb daar een mening over, laat ik het zo verwoorden.
De haast passief-agressieve toon in het wervingstekstje voor dit boek stuitte me dus tegen de borst, hoe enthousiast ik normaal gesproken ook van een verhalenbundel wordt.
En toen kreeg ik een leesexemplaar, net als iedere boekhandel in Nederland. Ik twijfelde even, maar ik besloot toch te gaan lezen. Ik wilde het boek graag beoordelen en eventueel verkopen op inhoud, niet op marketing. Omdat ik met een leesexemplaar in mijn handen stond, werd ik geconfronteerd met mijn eigen vooroordelen ten opzichte van dit boek, dat vond ik interessant.
En ik probeerde het oprecht. Ik heb 80 blz gelezen, dat is ergens in het 8ste verhaal. En ik vind er tot nu toe nog niets aan. Ja, het is lekker divers geschreven, verschillende stijlen en onderwerpen, dat leest lekker weg in principe. Maar ik vind de verhalen niet goed. Personages komen niet tot leven, de verhaallijnen komen niet lekker uit de verf... Nee, ik verkoop liever Niet storen!, om meerdere redenen.