tijdloos en confronterend. van iperen blikt terug op de genocide in rwanda, die voorkomen had kunnen worden, en hoe de VN pas achteraf zei: we hadden iets moeten doen, hadden we het maar geweten. iets wat we over een tijdje zullen horen als het gaat om de situatie in bijvoorbeeld palestina en soedan.

van iperen begrijpt het huidig belang en concludeert met de vraag: "wat doe je nu?" wat gebeurt is, is gebeurt. de genocide en ons koloniaal verleden is iets waar we met een slok schaamte op moeten terugblikken. maar tegelijkertijd mogen we niet vergeten dat de geschiedenis in verschillende delen van de wereld zich nog voortzet. door uit volle borst te schreeuwen "dit nooit meer" terwijl we rustig langs de actieve massamoorden scrollen zijn we een enorm hypocriet volk geworden. 

zeggen dat je er niets van wist is puur een resultaat van selectief wegkijken en vergeten en selectief nieuws kijken. er zijn tegenwoordig zoveel bronnen en op alleen nos kunnen we niet meer vertrouwen.