De kuil van Erik Kriel is een horror graphic novel over een bos op de Veluwe. Alles aan dit boek was voorspelbaar. Ik hou van horror boeken waarin dingen die normaal lijken langzaam misgaan en hier was de oorzaak direct duidelijk. Bovendien ben ik geen grote fan van ‘iemand met psychische problemen begint dingen te zien’. In mijn ogen is dit een lui plot device en maakt het misbruik van vooroordelen over mentale gezondheid. Het is niet origineel, het voegt niets toe aan het genre en het was geen fijne leeservaring.
The forest and the relationships were really well thought out. I liked the build up to the relationship and it was queer so always bonus points for that. However the political intrigue was to much for this book and in the end it really didn't make sense (like in a ya novel). I feel like the story and ideas were to complicated for the length of the book.
Oké dit is deels mijn schuld omdat ik een boek lees over bruiloften en ik helemaal niets met bruiloften heb. De aromantische en aseksuele spectrum representatie in het boek is heel goed en heel herkenbaar. Jammer genoeg houden daar de positieve punten ook wel op. Het eerste wat opvalt is de eigenaardige schrijfstijl van dit boek. De hoofdpersoon is redacteur en heeft het steeds over de kracht van taal en hoe zinnen goed moeten lopen. Maar ondertussen bevat het boek zinnen als deze 'Op uitnodiging van ... ging ze heel voorzichtig zitten, maar haar billen en rug begonnen gelijk te jubelen dat ze hier voorlopig niet weggingen'. Zeg dan 'maar de stoel zat zo lekkker dat ze niet snel weer op wilde staan'. De originele zin loopt niet, het slaat nergens op en het leest ook niet lekker. In het boek wordt heel erg veel met elkaar gepraat maar de dialogen voelen niet natuurlijk. Ze hebben het steeds over 'de liefde' maar niemand heeft echt diepe inzichten. Daarnaast 'kaatsen' mensen 'scherpe' opmerkingen terug. Maar de inhoud van die argumenten en opmerkingen vallen heel erg mee. Na het lezen van het boek vraag ik me echt af of de hoofdpersonen wel vrienden zijn. Linde laat volledig over zich heen lopen en iedereen in haar leven maakt misbruik van haar zachtaardigheid. Van Veerle ben ik niet zo onder de indruk. Watvoor vriendin schuift het plannen van haar volledige bruiloft op een vriendin af. Die dan weken lang met niets anders bezig is en gaat dan ook nog moeilijk zitten doen over wat er geregeld is. Thom was een arrogante kwal die alles beter lijkt te weten en loopt volledig over Linde heen en luistert niet naar wat ze zegt. Femmi leek wel leuk en interessant maar Linde en Femmi brengen minimaal tijd met elkaar door en als ze dat wel doen dan hebben ze het 75% van de tijd over de bruiloft Bovendien lijken de relaties van de andere personages veel meer diepgang te hebben dan die van de hoofdpersoon.
Ik wilde dit boek lezen voor de plantengids. De uitleg van de planten was duidelijk en de toepassing in gerechten was concreet. Ik wist niet dat Yvette chef kok maar dat blijkt duidelijk uit de recepten. Ze zijn voor mij niet haalbaar of makkelijk toepasbaar. Bovendien is ze tegen ingrediënten 'waar een fabriek voor nodig is'. Waar denk je dat de gemiddelde supermarkt kaas vandaan komt? En de conserveringsmiddelen daarin?
Like someone else said the language is so over the top it's hard to understand. But the plot itself and the worldbuilding were not super original or complicated.